Mówienie językami

W kościołach chrześcijańskich nierzadko  spotykamy się z niesamowitym zjawiskiem, jakim jest mówieniem językami. W tej nauce postaram się jak najlepiej wytłumaczyć ten fenomen, a jedynymi źródłami, na których będę się opierał będą księgi Biblii.

Co o językach mówił Jezus?

„Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci , jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, Duchem jest. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. Wiatr wieje, dokąd chce; i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha”. Ewangelia św. Jana 3:5–8

W oryginalnym języku Nowego Testamentu, którym jest Greka, słowo „phone”, czyli „szum” użyte w 8 wersie tłumaczy się także, jako: głos lub dialekt. Wprawdzie Jezus nie mówił tam nic o językach, ale wyraźnie sugerował, że Ducha Świętego będzie można usłyszeć.

„A takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy uwierzyli : w imieniu moim demony wyganiać będą, nowymi językami mówić będą, Węże brać będą, a choćby coś trującego wypili, nie zaszkodzi im. Na chorych ręce kłaść będą, a ci wyzdrowieją. A gdy Pan Jezus to do nich powiedział, został wzięty w górę do nieba i usiadł po prawicy Boga”. Ewangelia św. Marka 16:17–19

Koniec Ewangelii św. Marka opisuje ostatnie słowa, jakie Jezus Chrystus wypowiedział opuszczając nasz wymiar. Są to ostatnie wskazówki, jakie nasz Zbawiciel nam daje. Naprawdę warto się nad tym głębiej zastanowić.

„A spożywając z nimi posiłek, nakazał im: Nie oddalajcie się z Jerozolimy, lecz oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie; Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Dzieje Apostolskie 1:4–5

Apostołowie oraz zebrana z nimi grupa ludzi, zastosowali się do polecenia Jezusa czekając na Ducha, którego to obiecał im ich Pan i o którego nadejściu prorokowano od setek lat. Co się więc stało, gdy ów Duch Boży został im dany?

„A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu. I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały im się języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch podawał”. Dzieje Apostolskie 2:1–4

Powyższy opis wyraźnie przedstawia otrzymanie Ducha Świętego oraz Jego oddziaływanie na wierzących. Jedynym fizycznym dowodem, po którym można było stwierdzić, że osoby znajdujące się tam otrzymały Ducha było mówienie językami. Spójrzmy, co nastąpiło dalej:

„A gdy Piotr jeszcze mówił te słowa, zstąpił Duch Święty na wszystkich słuchających tej mowy. I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy z Piotrem przyszli, że i na pogan został wylany dar Ducha Świętego; Słyszeli ich bowiem, jak mówili językami i wielbili Boga. Wtedy odezwał się Piotr: Czy może ktoś odmówić wody, aby ochrzcić tych, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my?”. Dzieje Apostolskie 10:44

Powyższy fragment opisuje otrzymanie Ducha Świętego przez pogan. Warto zwrócić uwagę na wersy 45 i 46 – dlaczego wierni pochodzenia żydowskiego byli pewni, że poganie otrzymali dar Ducha Świętego? Ponieważ słyszeli ich, jak mówili językami i wielbili Boga.

„Paweł zaś rzekł: Jan chrzcił chrztem upamiętania i mówił ludowi, żeby uwierzyli w tego, który przyjdzie po nim, to jest w Jezusa. A gdy to usłyszeli zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa. A gdy Paweł włożył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami i prorokowali. Było zaś wszystkich tych mężów około dwunastu”. Dzieje Apostolskie 19:4–7

Powyższy fragment opisuje otrzymanie Ducha Świętego przez uczniów Jana Chrzciciela. Można śmiało powiedzieć, że sposób, w jaki odbyło się to niesamowite wydarzenie przypomina otrzymanie Ducha na początku, czyli w Dziejach Apostolskich 2:1–4, kiedy to wszyscy mówili językami i prorokowali. Na zakończenie chciałbym przedstawić wam jedną z, moim zdaniem najciekawszych przepowiedni Starego Testamentu, mówiącą o językach. Chciałbym tu przypomnieć, że mówienie językami rozpoczęło się pięćdziesiąt dni po śmierci Jezusa Chrystusa, a poniżej przytoczone proroctwo pochodzi z około siedemset pięćdziesiątego roku przed jego narodzeniem. „Zaiste przez jąkających się i mówiących obcym językiem przemówi do tego ludu ten, Który im rzekł: To jest odpoczynek, dajcie odpoczynek zmęczonemu, i to jest wytchnienie! Lecz nie chcieli słuchać. Dlatego dojdzie ich słowo Pana: przepis za przepisem, przepis za przepisem, nakaz za nakazem, nakaz za nakazem trochę tu, trochę tam – aby idąc padli na wznak i potłukli się, uwikłali się i zostali złapani”. Księga Izajasza 28:11–13